Irene Schouten, de drievoudig olympisch schaatskampioen, heeft onlangs een moeilijke periode in haar carrière doorstaan waarin ze ternauwernood een dopingschorsing wist te vermijden. In haar recent uitgekomen biografie “Gehard voor goud” onthult Schouten dat ze in januari 2023 voor de derde keer in een jaar betrokken raakte bij een dopingcontroverse.
De problemen begonnen met een gemiste dopingtest in januari 2022, gevolgd door een invulfout in maart en een tweede gemiste test in januari 2023. Deze fouten waren deels te wijten aan de overrompelende omstandigheden na haar succesvolle Olympische campagne in Peking, waar ze drie gouden medailles won.
Dankzij juridische bijstand van de Koninklijke Nederlandsche Schaatsenrijders Bond (KNSB) kon worden aangetoond dat één van haar fouten het gevolg was van een onredelijk vroege deadline. Na een succesvol beroep, werd haar tweede fout geschrapt, waardoor het aantal fouten terugging van drie naar één. Hierdoor kreeg Schouten geen schorsing van de internationale schaatsunie (ISU).
Na deze stressvolle periode slaagde Schouten erin om een ticket voor de WK afstanden te bemachtigen en werd uiteindelijk wereldkampioen op de 5.000 meter. In 2024, kort na haar derde WK-goud in Calgary, maakte Schouten bekend dat ze haar schaatscarrière zou beëindigen.
Dit incident benadrukt de complexiteit en de uitdagingen van het antidopinglandschap waar atleten mee te maken krijgen. Hoe gaat de sportwereld om met dergelijke situaties, en wat betekent dit voor de toekomst van de antidopingregels?
